Herinneringen van Hein van der Wal aan Haerst en Het Blik in de Tweede Wereldoorlog; verteld in 1988 te Emmeloord.
Door: Minie Buit - Zielman.
Over Het Blik vertelde Hein:
In de oorlog hadden wij daar nog ongeveer 10 hectare land liggen, wat in
familiebezit was gekomen door
vererving in de Kooiker familie.
Op een dag, eind september 1944 waren ze met paard en wagen naar het land op het
Blik gegaan om aardappels te rooien. Op de wagen zaten vader Van der Wal, drie
onderduikers en Hein.
Toen ze op de Nieuwleusenerdijk waren aangekomen, kwamen er plotseling twee
overvalwagens aan en die stopten bij de boerderijen op 't Blik. Duitse soldaten gesteund
door landwachters gingen op zoek naar onderduikers.
Bij de eerstvolgende boerderij was vader het erf op gereden en had de wagen daar
achter de hooiberg geplaatst. Hein en de onderduikers waren in de hooiberg
geklommen en hadden zich daar verstopt. Vader van der Wal had daarvoor de
hooiberg kap nog wat laten zakken.
Voor hun ogen hadden zagen ze dat Albert Krale een paar honderd meter verder
werd opgepakt. Hij was op 't Blik ondergedoken, maar op dat moment werkte hij
op het bietenland.
Ze kenden Albert Krale goed, hij was secretaris van de jeugdvereniging in Berkum.
Tot hun ontzetting hoorden ze een aantal dagen later dat Albert Krale samen met
hun buurjongens Willem Jan en Jaap Tensen was doodgeschoten.
Werken op het land bij 't Blik was vaak gevaarlijk omdat het dicht bij de
spoorlijn lag.
Tijdens het ploegen en het eggen is het vaak voorgekomen dat er door de
geallieerde vliegtuigen op de treinen werd geschoten en waar bleef je dan
zo gauw?
Ook had Hein meegemaakt dat uit represaille de boerderij van
Heide door de Duitsers in de brand werd gestoken. De familie Heide kwam oorspronkelijk uit
Rouveen en ze droegen daar nog de klederdracht van. Ze woonden dicht bij het
spoor. Op een dag had de ondergrondse een klein spoorwegbruggetje opgeblazen. De
familie Heide moest toen voor de bezetter als afschrikkend voorbeeld dienen.
Heide en zijn vrouw kregen nog de kans om wat bezittingen uit huis te halen.
Hein had ook nog, samen met een paar onderduikers meegeholpen. Vreemd genoeg
hadden de Duitsers toen geen belangstelling voor de mannen, daarom was het beste
om maar gewoon mee te doen.
Hein weet nog dat mevrouw Heide helemaal in paniek was. De mannen waren bezig
huisraad uit het voorhuis te halen en zij hield zich bezig met voeraardappels
voor de varkens.
De Duitsers hadden niet veel geduld, er werd een fosforbom naar binnen gegooid
en de boerderij brandde af.