www.plankenloodsje.nl

"DE OLDE SCHOELE"

Waor binn't ze allemaol u blee'm?
Die mensen uut mien kindertied?
Waor ik mee lachte en mee lipte,
Ik raakte ze ollemaol kwiet.
De schoele is verdween',
De lokalen bin't ook weg.
Ik stao nog effenties te droom'n,
daor, waor ik mien eerste les'n kreeg.
Ik zie nog veur de hoge raam',
Weer graniums te bluui'n in allerhande kleur'n.
'k Laot det beeld nog langs mie gaon.
Zo'as de grote holten bank'n.
daor zaten wi'j netties naost mekaar,
om "waarden en normen" in't leev'n,
te leer'n van onze juffrouw en meester daor.
De plaat'n van Jetses die bin't ok verdween',
die had'n allemaol hun eig'n verhaal.
'k Herken ze allemaol, kom't zo tot leven weer in mien gedacht'n.
Maar of'dankt is mien olde schoele,
Hij is weg, op de plek is ander vertier,
D'r kump daor nooit meer een speulkwartier.
De "OLDE BOOM" kan't nog verhaal'n,
die zag kinder kom'n en kinder gaon.
Maar n'boom die kan niks zeg'n,
Die kan alleen maar op zien wortels staon.
Zeg boom, weet ie mie nog 't herinner'n,
en hoe het allemaol begun'n?
Hoe ik wegkreupe achter oen stamme,
en daor mien angsten overwun.
Ik was dat meissie met die krul'n, met daorin een grote strik.
Misschien zie'j nog wat herkenning,
want dat meissie dat was ik.
Nao vieftig jaor is alles weg,
alleen't die "OLDE BOOM", die ge'f herinnering'n.
Zeg boom, de tied hef alles met u'neum'n,
Zelfs mien kroontiespenne, mien inktlappe en mien schrift,
Maar in mien heufd stiet alles nog u'grift.
De droom'n, die heb ik toch nog over,
En die………, die bint alleen't van mi'j.

Gedicht van: Adrie Aalbers-van der Wal, Zwolseweg 229, Balkbrug.